Meestal ben je heel goed in iets dat al een talent is. Iets dat je van nature begrijpt en dat je makkelijk afgaat. Dat geldt ook voor mij. De Nederlandse taal is mijn specialisme geworden omdat ik er talent voor heb en ik mij er om die reden op toe ben gaan leggen.
Tekstwerk werd wel pas later in mijn carrière mijn specialisme, want aanvankelijk koos ik voor de docentopleiding Tekenen en aansluitend – vooral uit praktisch oogpunt – de secretaresseopleiding bij Schoevers. Daarvoor al was ik op mijn 17de tijdens een vakantie in Italië zo onder de indruk geraakt van de schoonheid van de natuur, de cultuur en de taal van dat land dat ik vastbesloten was er te gaan wonen. Een eerste vereiste voor wie in een ander land wil gaan wonen, is natuurlijk de taal beheersen dus in een jaar leerde ik aan de Volksuniversiteit in Zwolle (mijn geboortestad) Italiaans spreken en schrijven.
Op mijn 25ste vertrok ik naar Florence. Daar kreeg ik na het maken van een proefvertaling mijn allereerste vertaalklus, de vertaling (IT-NL) van de content voor een interactieve cd-rom over kunsthistorische onderwerpen. Ook werkte ik daar een tijdje als proofreader voor Warner Brothers. Mijn werk als proofreader bestond uit het tegenlezen van de reeds naar het Nederlands vertaalde ondertitels van op DVD uitgebrachte Hollywoodfilms.
In 2004 – ik was toen 31 en woonde weer in Nederland – werd ik, wederom na een proefvertaling te hebben ingeleverd, door de ANWB aangenomen om mee te werken aan de vertaling (EN-NL) van twee reisgidsen en van 2013 tot en met 2020 werkte ik als bureauredactrice bij een groot adviesbureau voor Facility Management.
Al jaren weten vrienden, kennissen en collega’s mij ook te vinden voor allerhande hulpvragen op tekstgebied. Van het nakijken van cv’s en sollicitatiebrieven tot het tegenlezen van websiteteksten en artikelen voor LinkedIn en het vertalen van Italiaanse naaipatronen.
Naast schrijven, zijn fotograferen en latin dansen dingen waar ik gepassioneerd mee bezig ben. Ze hebben diverse raakvlakken, schrijven, fotograferen en dansen.
Alle vereisen ze een zekere mate van creativiteit en perfectionisme.
Zoals je als dame met dansen zo goed bent als de heer die jou leidt, zo vallen of staan producten en diensten van een bedrijf met de tekst die ze omschrijft.
Fotograferen is toveren met licht, schrijven is toveren met woorden.
En voor alle drie geldt wat eigenlijk voor bijna alles geldt: less is more. Schrijven is schrappen. Fotograferen is focussen op één aspect. En de schoonheid van een partnerdans zit hem niet in de veelheid aan figuren maar in de technisch correcte en vloeiende uitvoering en de harmonie.
